مزدک دانشور
اعترافات زیر شکنجه و سه دهه تحقیر سیاسی
گرداننده: رها ثابت سروستانی
اعترافات تحت شکنجه و سه دهه ننگ سیاسی
بیش از یک قرن از انقلاب مشروطه و کمتر از پنجاه سال از انقلاب ۱۳۵۷ می‌گذرد. با وجود ممنوعیت قانونی شکنجه در هر دو نظام سیاسی ایران، شکنجه همچنان در سیستم قضایی و امنیتی کشور رواج دارد.
یکی از نمودهای ماندگار این مسئله، اعترافات اجباری و علنی است که سابقه آن به کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ بازمی‌گردد و تا امروز ادامه دارد. پس از انقلاب ۱۳۵۷، به‌ویژه از خرداد ۱۳۶۰ به بعد، اعترافات علنی به یک پدیده رایج تبدیل شد و در برنامه‌های تلویزیونی ملی به نمایش درآمد.
تحقیقات انجام‌شده از طریق مصاحبه با بازماندگان شکنجه نشان می‌دهد که محتوای این برنامه‌ها اغلب از طریق اجبار، شکنجه‌های جسمی یا روانی، رفتارهای غیرانسانی، یا دستکاری در اطلاعات زندگی شخصی افراد تهیه می‌شود.
این ارائه به بررسی زمان ورود اعترافات علنی به عرصه سیاسی ایران مدرن می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه نهادهای امنیتی سناریوهایی برای تحقیر و بی‌اعتبار کردن افراد طراحی کرده‌اند.
همچنین، به نقش این اعتراات در سرکوب فعالیت‌های سیاسی مخالفان و واکنش‌های روشنفکران به این پدیده، از جمله محکومیت صریح آن توسط آنان، پرداخته می‌شود.