این کتاب، با نقد دیدگاه‌های دوگانه که قومیت، مذهب و ناسیونالیسم را به عنوان حوزه‌های مجزا ترسیم می‌کنند، نشان می‌دهد که نه ملی‌گرایی و نه دین، در خاورمیانه به‌صورت جداگانه قابل تحلیل نیستند. تفسیرهای دینی، به‌عنوان یکی از نظام‌های تولید معنا، تحت تأثیر زمینه‌های تاریخی و سیاسی قرار دارند و گفتمان‌های دینی به شکلی پیچیده با فرآیندهای نهادی‌شدن و ملت‌سازی درگیر هستند. با مرور نقش حیاتی و عمیق اسلام در شکل‌گیری دولت-ملت، این اثر، تبیین‌های معرفت‌شناسانه بنیادین دولت-ملت را زیر سؤال برده و بر انعکاس پیچیدگی‌ها و تداخل‌های بین ملی‌گرایی و تفکر دینی در دوره‌های پایانی قرن نوزدهم و ابتدای قرن بیستم در خاورمیانه تمرکز می‌کند.
