تاریخ آموزش سنتی در کردستان که مثل بسیاری نقاط دیگر جهان به آموزش دینی گره خورده به زمان ورود اسلام به عنوان یک دین به این منطقه و تاسیس نخستین حجره‌های آموزشی مساجد و شروع به کار اولین روحانیون برمی‌گردد. آموزش مدرن اما در کشورهای محل سکونت کوردها همزمان با تجربه مدرنیته در هر یک از این کشورها اتفاق افتاده است. به طور عمده تجربه آموزش در کردستان ترکیه و ایران با تجربه مدیرنیزاسیون از بالا در این دو دولت ملت تازه تاسیس همزمان است. در کردستان همواره به موازات آموزش مدرن دولتی، شکلی از آموزش سنتی و در دوره متاخر موازی و بدیل در جریان بوده است. این تجربه در کردستان ایران همزمان با انقلاب سال ۵۷ و در کردستان سوریه در خلال و بعد از جنک داعش و تاسیس خودمدیریتی دمکراتیک به اوج می‌رسد. سازوکارهای آموزشی در جوامع کوردی به چه شکلی بوده؟ آموزش سنتی یا همان آموزش حجره‌ای چگونه و به چه ترتیبی به بنیاد امر آموزشی در کردستان تبدیل شده؟ آموزش موقت بعد از انقلاب سال ۵۷ کردستان و تجربه نهادهای آموزشی در دل نهادهای دمکراتیک چه ویژگی‌هایی داشته و چرا می‌توان از آن به عنوان نقطه عطفی از تاریخ آموزش و آموزش رهایی‌بخش در کردستان ایران یاد کرد آیا می‌توان تجربه آموزشی در نهادهای کنفدراسیون روژآوا و شمال شرقی سوریه را در چارچوب آموزش رهایی‌بخش دسته‌بندی کرد؟ آموزش رهایی‌بخش به چه تاریخ و کدام اقتصاد سیاسی مشخص گره خورده و چه شکلی از آموزش را می‌توان رهایی بخش نامید؟
این سخنرانی بخشی از پنل زیر است:
سالن ۲ – فارسی
