در این یادداشت، نقدهای چزاره بکاریا، حقوق‌دان ایتالیایی قرن هجدهم، به مجازات اعدام را مطرح کرده‌ام. سپس، به نقد هگل به استدلال‌های چزاره بکاریا پرداخته‌ام و نظرات او را در مورد مجازات اعدام با توجه به محتوای کتاب عناصر فلسفه حق بیان کرده‌‌ام.

اما در رابطه با عنوان این یادداشت باید دید ﺁیا ویژگی‌هایی که از زبان تونیس و پلسنر در مورد جماعت شنیده‌ایم در اسلام‌گرایی رادیکال نیز وجود دارند یا خیر؟ این ویژگی‌ها عبارت‌اند از هم‌بستگی، معنوی‌گرایی، التفات به مذهب (به خصوص در سطح سیاسی)، آرمان‌گرایی، گذشته‌گرایی، اقتدارطلبی، پشتیبانی از قدرت حاکمه، ضرورت وجود شخص حاکم و اعتقاد به حاکمیت اصیل، مرکز‌گرایی، وجود روابط عاطفی و مطیعانه بین افراد، و آینده‌گرایی. در ادامه این ویژگی‌ها را در مورد اسلام و اسلامیسم دنبال می‌کنیم تا جماعت‌گرابودن جنبش‌های اسلامی روشن‌تر شود.

«هر زبانی که نتواند مطالب خود را به گوش ملت برساند زبان بنده‌گی است. ملتی که به چنین زبانی سخن بگوید غیر ممکن است که بتواند آزاد باشد» ژان ژاک روسو