هرچند که گذار از استبداد به دمکراسی امری داخلی و مربوط به رابطه میان حکومت و مردم می باشد، و بنابراین موضوعی است که به موضوع حاکمیت ارتباط دارد، آیا این گذار می تواند تحقق قوانین حقوق بین الملل نیز قرار گیرد؟ اگر چنین است، آیا برقراری رابطه ای میان حقوق بین الملل و شرایط گذار به دمکراسی ناقض اصل بنیادین و محکم استقلال حاکمیت ملی به موجب همان حقوق بین الملل نیست؟

شرایط دوران گذار از یک نظام سیاسی استبدادی تمامیت خواه برای رسیدن به نظامی مردمی و دمکراتیک چگونه شکل گرفته و تعریف می شود؟ از آنجاییکه تحقق یک چنین تغییرات بنیادینی شرط اجتناب ناپذیر تامین حقوق ذاتی و آزادی های اساسی مردم، و نیز لازمه ضروری حیات مسالمت آمیز بین المللی می باشد، چه قواعد و مقررات حقوق بین المللی می توانند بر آن شرایط گذار ناظر باشد؟ آیا اساسا حقوق بین المللی قواعد خاصی را برای شرایط گذار توضیح می دهد؟

اگر دمکراسی حکومت مردم است، این مردم چه کسانی هستند؟ آنها که انتخاب می شوند، چه کسانی هستند و چگونه و تحت چه ضابطه ها و معیارهایی انتخاب می شوند؟ آنانی که انتخاب می کنند چه کسانی هستند و تحت تاثیر چه نگرش ها و یا معیارهای عقلایی سیاسی کسانی را برای رهبری جامعه سیاسی بر می گزینند؟

آیا حقوق بشر بین المللی حق زنان و دختران را برای سقط جنین به رسمیت می شناسد؟ اگر پاسخ مثبت است کدامین نحله حقوق بشری و با چه ضمانت اجرایی از حقوق زنان محافظت به عمل می آورد؟ آیا این ضمانت امری تئوریک حقوقی است یا اینکه در عمل هم قابلیت اجرایی دارد؟ چه عواملی و بنا بر چه دلایلی به حقوق زنان برای سقط جنین مخالفت می کنند؟ چرا مخالفت با اینگونه حقوق برای زنان و دختران در امریکا بیشتر از دیگر کشورها صدای بلندتری دارد؟

چه ویژگی‌هایی حقوق بشر را از امنیت انسانی متمایز می سازد؟ این نوع امنیت مقبولیت و توجیه خود را از چه منابعی می‌گیرد؟ این نوشتار به توضیح کوتاهی از رابطه میان هویت‌های متفاوت و امنیت انسانی می‌پردازد.

قتل های ناموسی، که قربانیان عمده آن زنان هستند، به دلیل رفتارهایی که ممکن است از دید عاملان آن نوع جنایتها غیرقابل قبول هستند، یعنی تابوها، انجام می گیرند. این نوع رفتارهای غیرقابل قبول، آنهایی هستند که در درون فرهنگ و یا مذهب خاصی شکل گرفته و به افرادی که در حوزه آن مذهب و یا فرهنگ قرار می گیرند، تحمیل می شوند. بنابراین تابوها حاوی فرمانهای از بالا به پایین و آمرانه ای هستند که ارزشهای انسانی را نادیده انگاشته و با عنوان باورهای گروهی جزم گرایانه خود را بر دیگران تحمیل می کنند. این باورهای (به ظاهر) فرهنگی و یا مذهبی خود را در زیر نقاب ارزشهای گروهی پنهان ساخته و با هدف حفظ ارزشهای مقدس گروه، همه متخلفان را بی رحمانه سرکوب می کنند.