در این گفتار از خلال دو متن، “اخلاق صغیر” تئودور آدرنو و “نوشتن فاجعه” موریس بلانشو، بار دیگر این پرسش را پیش میکشم که چرا اندیشه سیاسی نتوانست فاجعه را پیشبینی و یا از آن جلوگیری کند؟ نتایج این ناتوانی و شکست بر تفکر چه بود؟
حال پس از شکست، چگونه می توان به فاجعه نگریست؟ و نگریستن به فاجعه واجد چه مرزهای اخلاقی است؟ امکانها و محدودیتهای تفکر در مواجه با فاجعه چیست؟
به میانجی پاسخ به این پرسش ها، به ایران بازخواهم گشت و به دنبال موضع و زاویه میگردم که از آن نقطه، تفکر بتواند به خودش و فاجعه پیش رو و پشت سرش بنگرد. موضعی که باید آن را سیاست تذکار خواند، موضعی که در آن فکر کردن همان به یادآوردن است
این گفتار در چهارچوب وبینارهای ماهانه انجمن آزادی اندیشه و با همکاری ایران آکادمیا صورت می گیرد. این وبینارها بطور ثابت آخرین یکشنبه هر ماه میلادی برگزار می شوند.
