چکیده
این پژوهش قصد آن را دارد تا با سوال اصلی خود، «زنان در تهران چگونه جنبش زن، زندگی، آزادی را تجربه کرده اند؟»، نگاهی از درون به این جنبش داشته باشد تا با توجه به یک غیاب نسبی نسبت به این رویکرد در بررسی جنبشهای اجتماعی، شناخت بیشتری را هم از جنبشهای اجتماعی معاصر و هم از جنبش «زن، زندگی، آزادی» بدست آورد.
از همین رو روش پدیدارشناسی هرمنوتیکی، که هدف آن مطالعه تجربه زیسته افراد است انتخاب و با شش زن ساکن تهران که با جنبش درگیری نزدیکی داشتند، مصاحبههای عمیق انجام گرفت و در تحلیل دادهها از روش تحلیل پدیدارشناسی تفسیری استفاده شد. یافتههای پژوهش در چهار مقوله اصلی جای گرفتند: (1) دلایل بسیج: تعارض بین حوزه عمومی و خصوصی / فرهنگ پدرسالار / “دیگری”؛ (2) کسب سوژگی: جمع بدنها / آسیب فیزیکی؛ (3) شکلگیری احساسات انقلابی اما بدون سازماندهی / ایده بدیل / یک اپوزویسیون نماینده؛ (4) ارتقا برابری جنسیتی و ارتقا پویاییهای آگاهی/درگیری سیاسی.
کلیدواژهها
زن زندگی آزادی، جنبشهای اجتماعی جدید، پدیدارشناسی هرمنوتیک، تجربه زیسته