در ترکیه، جنبش «زن، زندگی، آزادی» ایران را رسانه‌های نزدیک به حزب حاکم عدالت و توسعه، وابسته به احزاب مخالف ویا کنشگران مدنی مستقل هریک به نحوی متفاوت پوشش داده‌اند. برخی تحلیلگران نزدیک دولت از کار افتادن پلاتفرم‌های قانونی تغییر از طریق انتخابات آزاد را نیروی محرکه‌ی اعتراضات مهسا دانسته‌اند. برخی به اعتراضات از منظر جایگاه ترک‌زبانان ایران نگریسته‌اند و همزمان از امکان قدرت گرفتن «تروریسم کردی» در اعتراضاتی که در آنها احزاب کردی مشارکت فعال دارند اظهار نگرانی کرده‌اند. نگرانی از ورود گسترده‌ی مهاجران ایرانی و افغانستانی به ترکیه در صورت تداوم اعتراضات دغدغه‌ی قابل مشاهده‌ي دیگری است. وزیر امور خارجه‌ي وقت و سایر مقام‌های ترکیه نیز با گفتن اینکه از منظر دولت، داشتن حجاب یا برداشتن حجاب «به یک اندازه حق» است و «آزادی حجاب باید در قانون اساسی مندرج شود»، مطالبات علیه پوشش اجباری در ایران را به مباحث داخلی در مورد حجاب در ترکیه در میان اقشار مذهبی پیوند زدند. نهایت آنکه در نظر کنشگران جنبش فمینیسم ترکیه، مبارزه‌ي جسورانه‌ی زنان ایرانی علیه حجاب اجباری و در برابر نیروهای بسیج و پلیس در خیابان‌ها در اعتراضات مهسا، تصویری کلیشه‌ای را که احیانا در میان قشر سکولارتر ترکیه از زنان ایرانی به عنوان «بی‌صدا و قربانی» وجود داشت، تا حد زیادی عوض کرد.
