اسلامی کردن نظام آموزشی و دانشگاه در ایران در دوران پس از ۱۳۵۷ پرسش‌های مهمی درباره تاثیر این روندها بروی آموزش زنان و جایگاه آنها در جامعه را به میان کشید. تحولات دهه ۱۳۶۰ و ۱۳۷۰ در ایران نشان دادند که از نظر کمی رشد آموزش در ایران متوقف نشد و نسبت زنان در جمعیت دانشجویی هم بطور منظم افزایش یافت. این رشد کمی چشمگیر اما به معنای وجود شرایط مطلوب در فضاهای آموزشی برای دختران نسل جوان نبود چرا که اسلامی کردن مدارس و دانشگاه‌ها گسترش گفتمان تبعیض آمیز علیه زنان و تبلیغ آشکار مردسالاری را هم در پی داشت. مقاله حاضر تلاش می کند با تکیه بر تجربه زیسته و دیدگاه دختران جوان در نظام آموزشی به بررسی این تناقض مهم میان گفتمان جنسیت‌زده آموزش و موفقیت دختران در درون این نهاد بپردازد. نتایج این کار میدانی نشان می‌دهد که دختران با وجود تلاش برای دسترسی به سطوح بالاتر آموزش از درون به مقاومت در برابر گفتمان ایدئولوژیک آن دست می‌زنند.
